نسرین شمسی
- صلح عمری (یا همون صلح تا پایان عمر) یکی از قراردادهای رایج در حقوق ایرانه.
- 🔹 به زبان خیلی ساده:
- فرض کن کسی (مثلاً پدر یا مادر) می‌خواد ملک یا دارایی خودش رو به فرزند یا شخص دیگه منتقل کنه، اما در عین حال نمی‌خواد تا وقتی زنده است از اون دارایی محروم بشه.
- برای همین با قرارداد "صلح عمری" اون مال رو به نام دیگری می‌کنه، ولی حق استفاده و منافعش (مثلاً سکونت در خونه یا گرفتن اجاره) تا پایان عمر خودش باقی می‌مونه.
- 🔹 مثال:
- پدری خونه‌اش رو با "صلح عمری" به نام دخترش می‌کنه.
- نتیجه:
- خونه رسماً به نام دختره می‌شه.
- ولی تا وقتی پدر زنده است، حق سکونت در خونه برای خودش محفوظ می‌مونه و دختر حق دخالت نداره.
- بعد از فوت پدر، دختر مالک کامل خونه می‌شه و می‌تونه هر طور خواست استفاده یا معامله کنه.
- 🔹 کاربرد اصلی:
- برای اینکه وراث بعداً سر ارث دعوا نکنن.
- برای اینکه مالک مطمئن باشه در زمان حیات از مالش محروم نمی‌شه.
- نوعی انتقال همراه با حفظ حق استفاده است
- 🔹 صلح عمری از نظر فسخ
- اصل ماجرا: صلح عمری یک قرارداد لازم هست؛ یعنی در حالت عادی قابل فسخ یک‌طرفه نیست.
- اما: اگر در متن صلح‌نامه شرط بشه که مصالح (کسی که مال رو منتقل کرده) حق فسخ داشته باشه، یا اینکه شروطی برای برهم‌زدن قرارداد بیارن (مثلاً در صورت بدرفتاری متصالح یا نیاز مالی مصالح)، اون وقت امکان فسخ وجود داره.
- 🔹 پس باید چی قید بشه؟
- حتماً در متن صلح‌نامه نوشته بشه:
- 1. آیا مصالح (مالک اولیه) حق فسخ داره یا نه.
- 2. اگر حق فسخ داره، شرایطش چیه (مثلاً هر وقت بخواد یا فقط در موارد خاص).
- 3. اگر حق فسخ ذکر نشه، دیگه قرارداد لازم هست و برهم زدنش فقط با رضایت دو طرف یا حکم دادگاه ممکنه.
- 🔹 مثال ساده:
- «مصالح (پدر) حق فسخ این صلح‌نامه را هر زمان که اراده کند برای خود محفوظ نگاه می‌دارد.»
- یا: «در صورت نیاز مالی شدید مصالح، وی می‌تواند این صلح‌نامه را فسخ نماید.»
- 👉 پس اگر کسی می‌خواد مطمئن باشه بعداً بتونه قرارداد رو برگردونه، باید صریحاً در متن صلح‌نامه ذکر بشه.
صلح عمری (یا همون صلح تا پایان عمر) یکی از قراردادهای رایج در حقوق ایرانه.
یک دیدگاه بنویسید
برای ارسال دیدگاه ابتدا باید
وارد شوید.
